رسول خدا (ص) فرمود: یک ساعت اندیشیدن (در راه اصلاح خود وجامعه) از عبادت یک سال بهتر است وکسى به این منزلت ومقام نرسد، مگر آن که خداوند او را از نور معرفت وتوحید بهره مند گرداند.
مصباح الشریعه
رسول خدا (ص) فرمود: یک ساعت اندیشیدن (در راه اصلاح خود وجامعه) از عبادت یک سال بهتر است وکسى به این منزلت ومقام نرسد، مگر آن که خداوند او را از نور معرفت وتوحید بهره مند گرداند.
مصباح الشریعه
بشر امروز، زیاد سیگار می کشد.
تلویزیون، از ضرر سیگار، مردم را "آگاه" می کند.
اما باز هم بشر سیگار می کشد.
پزشکان از سرطان ریه در سیگاری ها می گویند.
اما باز هم بشر سیگار می کشد.
مجلس از آسیب اقتصادی سیگار به کشور می گوید.
اما باز هم بشر سیگار می کشد.
واعظان می گویند، سیگار کشیدن در اماکن عمومی، درست نیست.
اما باز هم بشر سیگار می کشد.
مغازه داران، بعضی وقت ها به نوجوان های زیر 18 سال سیگار نمی فروشند.
اما باز هم بشر سیگار می کشد.
حتی کار فرهنگی بسیاری هم در زمینه سیگار انجام شده و بر روی پاکت های سیگار هم، عکس "ریه" ای که با سیگار سیاه شده چاپ می کنند.
اما باز هم بشر سیگار می کشد.
اصحاب ایدئولوژی با حدت و شدت از خطر استکبار جهانی سخن می گویند.
و می گویند استکبار جهانی می خواهد با همدستی صهیونیسم با ترویج سیگار و اعتیاد در میان جوانان، یک ملت را تباه کنند تا سرمایه های آن ها را به غارت ببرد.
و راست هم می گویند.
اما باز هم بشر سیگار می کشد.
علمای دین، فتوا داده اند که آن چه به بدن آسیب برساند، "حرام" است.
و سیگار کشیدن را "حرام" اعلام کرده اند.
اما باز هم بشر سیگار می کشد.
روان شناسان مسأله را بسیار "عمیق تر" تحلیل کرده اند.
فروید احتمالاً بر این باور بوده که میل به مکیدن سیگار، انعکاس عقده دوران کودکی آن در عدم امکان مکیدن سینه مادر بوده.
اما باز هم بشر به سیگار کشیدنش ادامه می داده.
اما هیچ کس مانند فلاسفه، مسائل را دقیق و رادیکال بررسی نمی کرده اند.
شاید اگر دکارت به میان ما می آمد، می گفت که من در "سیگار" شک دارم!
اما باز هم بشر بی اعتنا به شک دستوری دکارت، به سیگار کشیدنش ادامه می داد.
کانت هم چه بسا می گفت که سیگار کشیدن، کاری "اخلاقی" نیست.
اما باز هم بشر به سیگار کشیدنش ادامه می داد.
هگل احتمالاً می گفت که این که بشر سیگار می کشد به این خاطر است که سیگار کشیدن ظهور تاریخی روان مطلق است.
و همه سیگاری ها محکوم اراده "روان مطلق" هستند.
اما باز هم بشر به سیگار کشیدنش ادامه می داد.
مارکس وقتی وضع را می دید احتمالاً می گفت:
بس است سیگار کشیدن!
اکنون دیگر وقت ترک سیگار است!
بس است، نظریه پردازی در مورد سیگار!
وقت اقدام "عمل"ی برای ریشه کن کردن سیگار است!
اما باز هم بشر به سیگار کشیدنش ادامه می داد.
نیچه شاید می گفت، اصلاً مگر سیگار کشیدن بد است؟!
مخدر یک ضرورت است!
اما حتی کسی به حرف نیچه هم گوش نمی سپرد.
زیرا در این صورت ناگزیر بود به جای سیگار کشیدن، کتاب بخواند!
و اگر این اتفاق افتاده بود، مصرف جهانی سیگار کم شده بود!
هوسرل احتمالاً با دیدن این وضع می گفته ما باید "سیگار" و "سیگار کشیدن" را با روش "پدیدارشناسی" بشناسیم.
اما باز هم بشر به سیگار کشیدنش ادامه می داد.
هیدگر، شاید می گفت که این که بشر امروز میل به سیگار کشیدن دارد، امری ارادی نیست.
زیرا بشر بنیاد عالم نیست.
به همین دلیل این بشر نیست که می خواهد سیگار بکشد و یا آن را ترک کند.
بلکه بشر تحت امری "احاطه کننده" است.
و حقیقتاً هم تحلیل هیدگر، از همه تحلیل های پیشین عمیق تر است.
اما باز هم بشر به سیگار کشیدنش ادامه می دهد!!
حتی کسانی که سیگار می کشند، به "وابستگی" و "اعتیاد" خود به سیگار،"خودآگاه" هستند.
و از این "وابستگی" و "خماری بعد از نئشگی"، عذاب می کشند.
اما باز هم سیگار می کشند.
برگرفته از وبلاگ نیست انگاری