.....
راستی یادم رفت بگویم که ما امروز در دنیا اول هستیم!
البته در سرانه مصرف آب و برق و گاز و مواد آرایشی!
این یکی دیگر، مسلمان و کافر و پهلوی و جمهوری اسلامی نمی‌شناسد.
این‌ها سیاه‌نمایی نیست.
بلکه سیاهی‌ای اگر می‌بینیم، ناشی از خود واقعیت است!
انرژی هسته‌ای، و ماهواره امید و موشک شهاب، خوب و لازم است.
ولی بدانیم که این‌ها کافی نیستند
و به خودی خود دردی از ما دوا نمی‌کند.
شوروی که بمب اتم و ایستگاه فضایی داشت از هم فروپاشید.
ما که صدر تاریخ‌مان ذیل تاریخ شوروی است.
اصل، «تفکر» است
تفکر نباشد، بمب اتم هم دردی دوا نمی‌کند.
چنان که دیدیم درد توسعه نیافتگی شوروی با بمب دوا نشد.
تفکر اگر باشد، حمله مغول هم به ما آسیب نمی‌زند.
چنان که دیدیم نزد.
نه تنها نزد، بلکه مغول‌ها با تفکر و فرهنگ ما، متمدن شدند.
تفکر اگر نباشد، حتی دین هم بی‌ارزش خواهد بود
و تنها به مناسکی خشک و خالی و بی خاصیت و بلکه دست و پا گیر مبدل می‌شود.
و مگر الان همین تلقی از دین در جامعه رواج نیافته است؟!
تفکر نباشد، سیاست هم به چیزی جز سرگرمی و بازی تبدیل نخواهد شد.
همان‌طور که این فقره اخیر هم رخ داده است!
ولی چیست این تفکر؟!
و چه باشد آنچه خوانندش «تفکر»؟!
البته خیلی زود است که ما بخواهیم به تفکر رو آوریم.
چون ما هنوز آماده تفکر نشده‌ایم.
اما لااقل شاید بتوانیم در جست و جوی معنای تفکر برآییم.
این کمترین کاری است که اکنون می‌توانیم انجام دهیم.